Kafeinli Dünya

Forumlarda oldum olası başlık seçemem. İçimden geldiği gibi davranan biri olduğum için buna takılmayacağım. Kafamdaki mükemmelliyetçi dırdırcı teyzecim bi sussun. Olduğu kadar.
Böyle bi günlük girişi olmazdı belki de yaptım gitti.
2 sayısını oldum olası sevmişimdir. 2022 geldi. Bugün de ayın 22'si. Konuyu açmam için güzel bir gün.
Umarım depresif ve bazen dengesiz hallerimle seni bunaltmam günlükçüm. Şimdilik merhaba sana. Umarım yazdığım güzel günlerim çok olur.

Kapının önüne bir kedi gelmiş. Evet evet bir kedi. Kıvrılmış paspasın üstüne yatmış. Daha dün bir kedim bile yok derken birden kedi görünce ne kadar şaşırdım anlatamam. Elimi uzatınca tepkisini bekledim ve kendini sevdirdiiii. eveeet sevdirdi. Mır mır mııır ayy nasıl güzeldi. Tabii kedici bir insan olduğum ilk cümlelerden belli olduğuna göre tamamdır. Fakat hemen bi ebeveyn edasıyla ne yer ne içer ne yapar falan dedim. Tabii yaşıtlarım bebeklerine der bunu ama ben de elin kedisine dedim. Ama o kadar ev içinden bizim evi bulduysa derim arkadaş Bi kedi sahiplenmeyi çok isterim. Bakımını yapabilir miyim bilmiyorum ama umarım bir gün olur.
Bugün güzeldi hatta mükemmeldi. Yazın bahçede kedili bi hayatım oluyor tabii ki de burada görmek mutlu etti. Bilmiyorum belki de bu hayatın bana "hayata farklı bak" deme şeklidir.

22.02.22'den selam.
Şükür ki iyiyim dediğim bir gün. Sabah acilden geldiğimizde saat 05.00'ı geçiyordu. Çarptı bu boyun beni fakat devrilmedim. Tüm tahlilleri hasta halimle verdim. Gözlüğü takacak takatim bile yoktu. Bir baş bir boyun bu kadar ağrımamalı. Bir şey çıkmadı şükür ama annem epey korktu. Yılların ağrısı olduğu icin tomografi sonucumu aşırı endişeli bekledi. Kıyamam ama iyiyim şükürler olsun ki.

Bi günlük yazayım dedim. En son rahatsızlandığım günü yazmışım. Ve yine rahatsızlandım. Ölmedim şükür ama o neydi yaa. Ben böyle bir bulantı böyle bir ağrı hatırlamıyorum. Kendimi bildim bileli ilk defa bu yıl bu kadar hasta oldum. Daha Mart ayındayız. Bu böyle gidemez sevgili bünyecim. Ay gerçi coviddi omicrondu bilmem neydi derken ne hallere düştü dünya. Tez zamanda kurtulalım diyoruz da bakalım Allah büyük. İnşallah babaannem ve dedem Covid değildir. Çünkü babaannem grip gibiydi ondan bulaştı bize de. Abim öğretmenlik hayatı boyunca ilk defa gidememiştir okula. İki gün yattı kaldı bende öyle. Üzerimizde nazarlar vaar diyip kendi kendime güleyim barii.

Selam günlük.
İyi günlerimi yazarım demiştim ama hep olumsuz şeyleri yazmışım. Gecenin bu vakti yazacağım şey de aslında hayatın gerçeği. Babamın yakın bir arkadaşını kaybettik. Aile dostumuz gibiydi. Yıllardır hastalıkla mücadele ediyordu fakat son zamanlarda iyiydi. Taaa ki Çinden bizi bulan bela Corona'ya kadar... Nefes darlığı çektiği için corona sonu oldu. İki tane dünya tatlısı kızları babasız kaldı. Mezarının uzağındaydım ama epey bi ağlattı. Yine de güzel hatırlayacağım birisiydi. Bizi severdi. Cenazesi hem Cuma gününe hem Ramazanda mübarek bi güne denk geldi. Kalabalıktı ve herkes iyi andı kendisini. Umarım gittiği yerde güzel bir ahiret hayatı yaşar. Allah sevenlerine sabır versin inşallah. Ve bizlerin hayatı da güzel olur umarım. He tabii bu kadar olumsuzluktan sonra şunu diyeyim Abimin doğum günüydü. Kendi imkanlarımız ile pasta yaptık. Malum ekonomi öyle bi hal aldı ki kim bilir ne kadar oldu dışarıda bi pasta. Ayy neyse sabah okuyanın canı falan çekmesin. Güzel yazarak bitireyim dedim yazımı. Görüşürüz.

Merhaba günlük.
Diğer eve geldiğimizden beri temizlik yapıp duruyoruz. Camları silmek epey zorlar zannetmiştim. Fakat beni yoran kendi eşyalarımı yerleştirmek oldu. Ne kadar çok eşyam var. Çoğunluğu okunmamış kitaplar, çözülmemiş test kitapları. Kitaplar çeyiz olmalı diyen kimdi. Kesinlikle haklı bi arabayı doldurabilirim
Yorgunluğun bugün kendini belli ediyor desem yeridir. Midem ve karnım sanırım soğuğun etkisi ile ağrıyor ama o da geçer. Günlük işlerimi pek yazmazdım fakat değişiklik olsun istedim. Hep iç karartıcı şeyler yazamam dimi ama
Görüşürüüüz.

Çok şey yazmak istiyorum ama uzun uzun yazasım yok. Sadece kızgın ve kırgınım. Türk Genci olarak bunları hak etmiyoruz o kadar.

Çocukken kendimce figürler çizer boyardım. Kendimce bi şeyler üretirdim. Psikolog incelese belki anlardı çocukken bile olsa içimdekileri. Şimdi bazı sanat eserlerine bakıyorum da onlar kadar olmasa da bir şeyler yapıyordum. Tabii devasa tablolar falan değil. Sonra Mandala hevesim başladı onunla birlikte tetiklendi kalem sevdam. Biraz olsun kafamın içindeki sesi susturabiliyordum. Ve artık yaşım ilerledikçe yaptığım bi aktivitelerin artık gereksiz olduğunu başıma kakıyorlar. Ne gerek var, para tuzağı bilmem ne. Elin çocukları başarılı ya. Onlara imkan verildi belki de ondan başarılı. Bu "başarısız", "vasıfsız" halimin tek sorumlusu ben miyim? Cidden mi?

İç sıkıntım insan olsa şiddete karşıyım ama döverim. Bi git ya.

Bir konuda asla iyi değilim.
Mesela şarkı söylerim sesim iyidir ama profesyonel değil tabii.
Boyamalar yaparım ama çizim yeneteğim yok gibi gelir. Bir şey çizmeya kalksam beğenmem sanırım.
Pilavı güzel yaparım ama börek açamam.
Dans ederim ama karografi olmadan kafama göre coşarım.
Birini çok severim her hatasını affedecek kadar aşktan kör olur gözüm sonra la ben napıyorum derim.
Hiçbir şeyde tam iyi değilim.
Herkes mükemmel olmamı bekler ama ben asla mükemmel olamam.
İnsanların benden beklediklerinin altında ezile ezile güçlendim sanırım.
Sınırlarımı, yapmak istediklerimi bilirim fakat elalem ne der kanser kitleden dolayı dans edemem mesela. Kendi kendime şarkı söylerken sesimi kısarım. Aldığım Felsefe eğitimi beni bir yerlere getirmedi. Getiremedi yani. Canım ülkemde bazı yöneticiler engelledi hayallerimin önündeki yolu. Ben her konuda kendimi yetersiz hissettim. Artık anladım ki yetersiz de olsam ben benim. Mükemmel birini mi istiyorsunuz ben mükemmel değilim. Olma iddiam da yok. Kapı orada sonuna kadar açık. Kimseyi hayatımda zorla tutmuyorum.