Hazreti Fâtıma (Radıyallâhu Anhâ)

Hazreti Fâtıma (Radıyallâhu Anhâ) mü’min kadınlar için en güzel örneklerden biridir. Meşakkatli günlerin kuşattığı İslâm’ın ilk zamanlarının zorluğunun, hicret günlerinin, İslâm medeniyetinin temellerinin atıldığı sancılı günlerin hepsinin şahididir. Hazreti Ali (Radıyallâhu Anh) ile izdivâcı ve kurmuş oldukları aile, çocuklarına İslâm ahlâkını aşılarken göstermiş oldukları özveri ve hassasiyet, onun örnek şahsiyetini ifade eden farklı cihetlerdir.

Câhiliyye’nin Kız Çocuklarıyla İlgili Anlayışı Onunla Yıkıldı
Ümmetin hanımlarının önündeki en büyük örneklerden biri olan Hazreti Fâtıma (Radıyallâhu Anhâ), çileli hayatı, İslâm’ın zor zamanlarında vermiş olduğu mücadele ve üstün ahlâkının yanı sıra, câhiliyye devrinin, dünyaya gelen kız çocuklarına bakışını da temelinden sarsan fazîletli bir şahsiyettir. Peygamber Efendimiz (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)in, Hazreti Fâtıma (Radıyallâhu Anhâ)nın doğumunda: “İşte şimdi vahiy meleği bana geldi ve bu doğan çocuğu kutladı. Allah (Celle Celâluhû) ona Fâtıma adını verdi” buyurmuş olması, sözünü ettiğimiz anlayışın yerle yeksan olduğunu gösteren delillerin başında gelmektedir. Hazreti Fâtıma (Radıyallâhu Anhâ) validemize isminin verilişi konusunda Peygamber Efendimiz (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurmuştur: “Onu sevenleri, Allah’ın Cehennem’den uzaklaştıracağı için kızıma Fâtıma adını verdim.”[1]

Ümmü Ebîha/Babasının Annesi
Peygamber Efendimiz (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem) Hazreti Fâtıma (Radıyallâhu Anhâ)ya: “Babasının annesi”, “Baban sana feda olsun” şeklinde hitap eder ve onu: “Âlemlerin kadınlarının ulusu” şeklinde taltif ederdi. “Fâtıma’yı hoşnut eden beni hoşnut etmiştir, onu kızdıran beni kızdırmıştır” ve “Kızım Fâtıma’yı seven beni sevmiştir, Fâtıma’yı memnun eden beni memnun etmiştir; Fâtıma’yı üzen beni üzmüştür. Fâtıma benden bir parçadır, kim onu incitirse beni incitmiş olur, beni incitense Allah’ı (Celle Celâluhû) incitmiştir”[2] buyurarak onu sevmenin ve ona hürmet etmenin ehemmiyetini vurgulamıştır. [3]

Peygamber Efendimiz (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)in Hazreti Fâtıma (Radıyallâhu Anhâ)ya “Babasının annesi” şeklindeki hitabı son derece dikkat çekicidir. Hazreti Fâtıma (Radıyallâhu Anhâ) küçük yaştayken annesi vefât etmiş ve Peygamber Efendimiz (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem) ona, Hazreti Hatice (Radıyallâhu Anhâ) vâlidemizin şefkat ve sıcaklığını da göstermeye çalışmıştır. Mekke döneminin zor günlerinde Hazreti Fâtıma (Radıyallâhu Anhâ)nın da Peygamber Efendimiz (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)e anne sıcaklığına benzer bir sıcaklıkla yaklaşmış olması “Ümmü Ebîha” (babasının annesi) hitabının vesilesi olmuştur.[4]

Hazreti Fâtıma (Radıyallâhu Anhâ)nın Son Hastalığı ve Vefâtı
Peygamber Efendimiz (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem) vefâtından evvel Hazreti Fâtıma (Radıyallâhu Anhâ)yı, kendisine kavuşacak ilk evladı ve cennet kadınlarının hanımefendisi olmakla müjdeledi. İnsanlığın başına gelen en büyük musibet olan, Peygamber Efendimiz (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)in vefâtına kızı seviyesinde şahitlik etmiş olması, sabrına bağlı olarak ecrini arttırıp makamını yükseltti.

Hazreti Fâtıma (Radıyallâhu Anhâ) babasının vefâtından sonra hiç gülmedi ve günden güne eridi. Onun, Peygamber Efendimiz (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)in irtihâlinin ardından ne kadar yaşadığına dair rivâyetler arasında birtakım farklılıklar vardır. İbni Kesîr (Rahimehullâh), altı ay yaşadığı yönündeki rivâyeti sıhhat yönünden daha iyi bulduğunu belirtmekle beraber, iki ay, üç ay, yetmiş gün, sekiz ay, dört ay rivâyetlerini de kaydetmiştir.

Hazreti Fâtıma (Radıyallâhu Anhâ) artık son günlerindeydi. Kendisini Hazreti Ebû Bekir es-Sıddîk (Radıyallâhu Anh)ın zevcesi Esmâ binti Umeys (Radıyallâhu Anhâ)nın yıkamasını vasiyet etti. Cenâzesini, Hazreti Ali, Hazreti Esmâ ve Selma Ümmü Rafi (Radıyallâhu Anhum) yıkadılar. Amcası Abbas ibni Abdülmuttalib (Radıyallâhu Anh) da orada hazır bulundu.

Cenâze namazını kimin kıldırdığı konusunda Hazreti Ali, Hazreti Ebû Bekir veya Hazreti Abbas (Radıyallâhu Anhum)un kıldırmış olabileceği yönünde farklı rivâyetler söz konusudur. Hazreti Fâtıma (Radıyallâhu Anhâ), vasiyeti üzerine geceleyin Hazreti Ali (Radıyallâhu Anh) tarafından Cennetü’l-Baki‘ kabristanına defnedilmiştir. Vefât ettiğinde 27-35 arasında bir yaşta olduğu belirtilir. [5]

Dipnotlar
[1] Deylemî, Müsnedü’l-Firdevs, c.1, s.346, Hadis No:1385
[2] Buhârî, Nikâh:110
[3] İmam Zehebî, Tarihü’l-İslâm, Cantaş Yayınları c.5, s.59
[4] İbni Kesîr, el-Bidâye ve’n-Nihâye (Trc. Mehmet Keskin), Çağrı Yayınları, İstanbul, c.6, s.477; İmam Zehebî, a.g.e. s.58
[5] İbni Kesîr, a.g.e. s.480


Alıntıdır.