Kime dokunduysan..

Zaman sonra bir şarkıya denk geldik yine..

Daha önce defalarca olduğu gibi,

Bir şarkının satır aralarında dokunacağız usul usul bize..

Mevsim yaz, güneş sarı sıcak halbuki..

Güz, Fizan kadar uzak gibi..

Eğreti nicedir kalem parmaklarıma, biliyorsun..

Zihnimde uçuşan harfleri toplamaya takatim yok,

Üşengeçim..

Ezberimden konuşuyorum adeta..

Biriktirdiğim tüm sözcükler miadını dolduruyor belki de,

Belki de değişiyoruz Kadın..

İstanbul..

Her çıkmazı hâlâ sen,

Her sokak kapına komşu..

Gecesi üzerimize serilir,

Gündüzü nabzımızı yükseltir..

Ey Kadın..

Yokluğunu eskiciye verdiğimi hatırlıyorum;

Duvardaki hayalini,

Havadaki sesini..

Bunca zaman sonra sıradan biri olman gerekiyordu..

Adını unutmam,

Kalabalığa karışman..

Yüzünün hatları silinmeliydi göz kapaklarımdan,

Parmak uçlarım çizmemeliydi tenindeki kıvrımları gün gibi hâlâ..

Hatırlamak;

Zor olmalıydı..

..

Sonra hatırlamak için unutmak gerektiği düşüyor aklıma..

Adının harfleri rezerveyken,

Herkes yüzünle bakıyor,

Sesinle konuşuyorken..

Aklım gönlümle eğleniyor sanırım..

Çayı sevmiyorum hâlâ,

Kahve yanında mutlaka bitter ile servis ediliyor mesela..

Alışkanlığım sanıyorlar senden bi’haber..

Rüzgara karşı yürürken yaşaran sol gözüm,

İspatı oluyor her defasında..

Ne çok benziyormuşum aslında..

Seni unutmak;

Kendimi unutmak gibi..

Yeni bir dili yeniden öğrenmek,

Zor da olsa yeniden yürüyebilmek.

İmlasız mısralar aslında seni unutmak..!

Bedenin ruha dar geldiğinden söz etmiştim,

İçinin içine sığmaması..

Şehir üstüme yürüyor adeta;

Yedi tepesi, gündüzü, gecesi..

Çamlıca’dan bakınca bir sen görünüyorsun,

Hisar’da adınla başlıyor şarkılar..

Cumhuriyet’te seni sana yazıyor hâlâ şairler..

..

Ey Kadın..!

Aynı şairlerin ceplerinden düşürdüğü harfleri ile

Onları kıskandıracak methiyeler düzdüm fütursuzca..

Vuslatına olan açlığıydı mavinin hırçınlığı,

Gelişlerine kurulan saatin akrebi, yelkovanıydı..

..

Bunca zaman sonra olmadık bir şarkının gölgesinde,

Ezberime kazıdığım yollarını arşınladım yine..

Aldırma sen bana..

Kime dokunduysan,

O’nun ol yine mahşere kadar..

Emre Aydın'ın şarkısını aklıma getirdi. Daha da güzel olmuş.