Madem tam olamadın..

Sonun başlangıcıdır okudukların.

Belki geciken,

Belki de çoktan söylenmesi gereken.

Büyük harfle başlayan cümlelere özenip büyük tutmuştum ümitlerimi.

Aşkın binbir haline tanıklık etmişken arada kalamazdım.

Sevmeliydim,

Ya da gitmeli.

Endişelenme;

İstanbul gibiydim,

İstemeseler de gidemedim.

Takılıp kaldım ağda balık gibi boğazında.

Ne söylenebildim,

Ne de yutulabildim.

Cümlelerin gizli öznesi oldum,

Kaldı ki avuçlarına İstanbul'u ben çizmiştim.

En arsız hallerim ile tüm sokakları kapına çıkartıyor,

Yine aynı kapıya dularımı asıyordum.

Şimdi gecenin bir yarısı,

Kalemimden çıkan İstanbul'un bir köşesinde kendimle körebe oynuyorum.

Ellerimle bağlayıp gözlerimi,

Yüreğime dokunuyorum.

Aynı gecenin koynunda kendime sobeleniyorum..

Kimbilir,

Belki de böyle olmalıydı.

Biçilen paha oyun içinde oyuncu olmaktı.

Neyse.

Hiç gerek yok şimdi afilli cümlelere.

İşlem basit..

Madem tam olamadın, yarımsın sen de..

Bari bit..!

Öfkelendiğimde söylediğim söz ama bu kadar romantik söyleyemedim hiç.. Can baba Küçük İskender usulü bizde..