Hristiyanlık’ta İnanç ve İbadet

Hristiyanlık tek tanrılı bir din inancıdır. İncil’de ve diğer mukaddes kitaplarda bu düşünceyi destekleyen ifadeler mevcuttur. Ancak yine aynı metinlerde ve kilisenin gerçeğe yakın kabul ettiği İncil metinlerinde İsa Peygamber için “Tanrının oğlu”, Allah için de “Baba” terimlerinin kullanıldığı görülmektedir. Hristiyanlığın mukaddes kitabında teslis kelimesi veya ona açık bir inanış zikredilmemişse de, İsa’nın “Baba Oğul ve Kutsal Ruh (Ruhu-l Kuds) ismiyle vaftiz eyleyin” şeklinde havarilere emir verdiği bilinmektedir. Ancak ilk konseylerde bu konu tartışılmış ve “Kutsal Ruh Tanrılığı” karara bağlanmıştır. Hristiyanlık inancında teslis kavramı öyle önemlidir ki, insan aklı onu derinliğini ve eşsiz anlamını kavrayamaz. Bu bakımdan manası ve kudreti nedeniyle eleştirmeden insanın ona inanması gerekir.

Hristiyanlığın ibadet inancıyla ilgili İncil’de açık ifadeler yer almadığından sonrasında havariler bu kuralları oluşturmaya başlamışlardır. Hristiyanlar melek kavramını ise temiz ve ruhani varlıklar olarak kabul etmişlerdir. Ancak kilise bu kutsal varlığı cisimlendirerek anlatmak ister. Hristiyanlara göre melekler Allah’a yardım ederler. Bazı Hristiyan inançlarında ise melekler, insanlara benzetilerek onların da suç işleyebileceklerine inanılmış ve bu melekler “Tanrının Kızları” olarak anılmışlardır.

Tarih öncesi İsrail kralları ve yüksek rahipler kutsal yağ ile kutsanmışlardır. Tevrat’ın birçok kısmında bu ayinlerin yapıldığına dair belgeler yer almıştır. Genel olarak kutsal yağla kutsanmak kavramı, “Tanrının özel bir görev verdiği kişi” manasında olmuştur. Eski Ahit’in Yeşaya bölümlerinde, Yahudileri sürgünden kurtaran Pers Kralı Kiros’a Mesih olarak hitap edildiği görülmüştür.


Alıntıdır.