Oysa sen canım dediğinde, gerçekten canın olduğunu düşünür sevinirdim.

Canım diyenin sonra canını çıkarırmış meğer.

Anladım bunu. Bilmem kaçıncı kez anladım.


Hâlâ seviyor muyum? Bilmiyorum.

Aklımı meşgul etmek için neler yapıyorum tahmin bile edemezsin..


Geceden daha kara şimdi saçlarım.
Bahtimla yarışır gibiler.
Gözlerim kan çanağı, sanki tüm kan bedenimde değil göz pınarlarımda dolaşıyor.


Ama acıyı savuşturmuyorum çok. Yine yaşıyorum hakkiyla.
Yaşamazsam biliyorum ben onu çekip bitirinceye kadar peşimi bırakmayacak.


Her neyse beni böyle üzen ve yoran bir hayata bırakan sen, sana çiçek bahçesi sunacak mı sandın o hayat?

Senin de canın yanacak elbet.

O zaman işte beni hatırla. İsmimi değil.

Bana yaptığını.
Titresin için, dolsun gözlerin.
Yana yakila bana gelmek iste,
Gelmeye yüzün olmasın.

Mutsuz ol demiyorum. Ama en mutlu anını bölen, kırık gülüşüm olsun. Acı dolu sesim, kesilen nefesim olsun.

Ey kalbimin katili, vicdan azabın uyutmasın seni.
Sakın olay yerine geri dönmeye kalkma..

Çünkü olay yeri bile kalmadı..

Kalbim gibi..