Git, yoksa ölemiyorum..!

Yalnızım, çünkü sen varsın.

Hayatın miadı sana kadar.

Adını andığım an anlamını yitiriyor senin dışındaki her şey.

Yokluğundan var ediyorum önce,

Sonra usul usul çoğaltıyorum seni.

Her yere serpiştiriyorum biraz.

Yürüdüğüm kaldırım,

Bindiğim otobüs,

Soluduğum hava.

Hepsi biraz sen aslında.

Rüzgar saçlarımı okşuyor arada,

İşte diyorum, burada.

Ey yâr,

Ne yapsam sana çıkıyor yollarım.

Alfabe 28 harf artık,

Sakladım adının baş harfini.

Boş ver bin yıllık olmasını,

Sildim haritalardan şehrini.

Şimdi bana git diyorsun.

Kalmak, kalmak kolay mı sanıyorsun.

Yokluğun yaralarımın merhemi olmaktan çok uzak.

Elim tetikte, sensizliği menzilime bekliyorum.

Şimdi bana git diyorsun.

Yalnız ısınır mıyım sanıyorsun.?

Kar boran bahane,

Ilık bir nefesin buzu eritir biliyorsun.

Şimdi bana git diyorsun.

Kalınca sızlatır mıyım sanıyorsun.?

Her geçen gün bana benziyorsun.

Şimdi bana git diyorsun.

Git, yoksa ölemiyorum..

-Peki, gidiyorum.

Başaramadığın intiharına inat,

Başardığın cinayet olmak için sana gidiyorum..

Ben de Dontspeak öldü mü kaldı mı, nerelerde diyordum. Meğerse ölmeye çalışıyormuş.

[QUOTE][Git, yoksa ölemiyorum..

-Peki, gidiyorum.

Başaramadığın intiharına inat,

Başardığın cinayet olmak için sana gidiyorum../QUOTE]



Gitmek mi zor kalmak mı diye soru aklıma geldi.
İkisi de yaşayan için zordur herhalde. Ölüme benzetirim.

Sen bakarsan ben de bakar tekrar okurum.
İçime su serpti ama azcık aşkım can çekişiyor.

Fon eşliğinde daha güzel okunuyor. Böyle şiirlerden mahrum kalıyoruz ne yazık.