Çok sesli türk müziği

Çok sesli müzik, değişik tonlardaki sesleri, kulağa güzel gelecek halde bir araya getirilerek oluşturulur. İsminden de anlaşılacağı üzere, bu müzik türünde birden çok ses kullanılmaktadır, kimi zaman "Polifonik Müzik" adıyla de karşımıza çıkabilmektedir. Çok sesli müzik yapılırken bilhassa flüt, çello, keman, obua, kontrbas, tef, trampet gibi müzik aletleri kullanılmaktadır.

1936 senesinde Ankara Devlet Konservatuarı kurulmuştur. Ankara Devlet Konservatuarı, Klasik Türk Toplum Müziği'nin çok sesli müzik ile harmanlanarak Çok Sesli Türk Müziği'nin temellerinin sağlamlaşmasında önemli rol oynamıştır. Yurt dışına gönderilen öğrenciler ise türlü müzik akımları ile tanışmış ve bu akımların etkisinde kalmış olsalar da Türkiye'ye döndüklerinde çok sesli müzikle ilgli türlü eserler oluşturmuşlardır. Bahsi geçen yurtdışına gönderilen öğrencilerden Cemal Reşit Rey, Ahmed Adnan Saygun, Ulvi Cemal Erkin, Hasan Ferit Alnar, Necil Kazım Akses gibi isimler cumhuriyet tarihinin ilk bestekârları olmuşlar ve Çok Sesli Türk Müziği'nin gelecek nesillere aktarılmasında önemli rol oynamışlardır. Hassaten Ahmet Adnan Saygun, yurtdışında vermiş olduğu konferanslar ve konserlerle, Türk Müziği'nin tanıtılmasında pek önemli bir rol oynamıştır. Yapıtları pek çok ülkede çalınan Saygun'un bilhassa Paris ve New York'ta seslendirilen "Yunus Emre Oratoryosu" bütün dünya çapında beğeni toplamıştır.


Dünya içerisinde çok sesli müziki 19. yüzyılda belli bir biçimde görülmeye başlanmıştır. Çok sesli müziğin ülkemize girişini kimi zaman Osmanlı Devleti'nin son dönemine dayandıranlar olmakla birlikte, tam anlamıyla Mustafa Kemal Atatürk'ün öncülüğünde olmuştur. Cumhuriyetin ilk yıllarında uluslararası müzik araçları ve müzik tekniklerinin kullanılmış olduğu Batı Müziği'ne yönelerek ve çağdaş müzik ile Klasik Türk Toplum Müziği esas alınmak suretiyle Çok Sesli Türk Müziği'nin temelleri atılmıştır. İlk başta Türk Toplum Müziği'nin tarihçesi ve gelişimi üstüne araştırmalar yapılmış, ek olarak çok sesli müzik üstüne türlü yazılar yazılıp, yayınlar çıkartılarak halkın çok sesli müziği tanıması sağlanmıştır. Takip eden süreçte çok sesli müziğin yurtdışındaki temsilcileri olan Joseph Marx, Paul Hindermith, Carl Ebert ve Béla Bartok gibi ünlü isimler ülkemize davet edilmiş, bunun dışında öğrenciler yurtdışına gönderilerek çok sesli müziğin öğrenilmesi özendirilmiştir.