Sen büyürken, hayallerin de buna ters orantılı olarak küçülür. Belki de bundandır çocukların hayallerinin naifliği ve ütopikliği. Hayat, seni yaşadıkça öğütür. Önce hayallerinden soğutur, sonra kendine yabancılaşmış bir duruma evriltir. Sanatçı ruhu taşıdığını söyleyip, düşünüyor olabilirsin. Belirli yeteneklerinin varlığı üzerine aldığın olumlamalar; günü gelir, sen farkında bile olmadan resmî bir tatil gününe sevinir duruma getirir. Körelmem deme, bu denkleme yaşamak denir.

~Rgx